Yanimdaki tepside ha§lanmi§ piring ve gok fena kokan kuru balik vardi. Butun yiyecek bundan ibaretti, fakat ben hepsini i§tahla yedim. Ben yerken Tommy gozlerini falta§i üzere agmi§, hayretle bana bakiyordu.
Mektubundan edindigim izlenime gore Yildiz’in hafif bir kiz olmasi gerekirdi. Meğer bu kiz gok gekingen. Bana bakmakla bakamamak arasinda bin parga olup duran bir kiz. Köle ise, o unlu sevimliligim ugup gitmi§tir ustumden, diyerek bir korku.
Beş altı evvel döşek kom§um Tommy, arkam donuk ne yaptigimi sordu. Ben bile, bacagim boyle henüz sıkıntı ettigi igin boyle yattigimi soyledim...
Ay§en’in baki§lari butun o tatataa’lar, iki fasilda tamamlanan alki§larin ardmdan, tam nikah masasina oturacagi sira degmi§ti yuzume, gozlerime. Artik, azca once kalabaliktan birinin garpmasiyla birazcik yana kayan gelin §apkasini duzeltmeyi du§unemez. Artik, bir masanin iki ba§ma, ikisi Ercan’la kendisi igin kar§iya yanyana konmu§ sandalyelerden namına ayrilana otururken, nice gegmi§ gunlerin oba ali§kanligiyla da olsa, buru§masin diye gelinliginin etegini duzeltemez. Elkızı gigeginin ucundan sarkan ve Ercan’la kendisi arasina siki§ip mütebaki gelin telini bu siki§ikliktan gekip kurtaramaz da.
Karinizin, Aysel hanimin adini andi hocam. Yalnız nasil bir saygi, nasil bir sevgiyle ani§! Bir gururla hatta. Evet, §a§acaksiniz, ben de §a§mi§tim; du§manlarla dolu bir yolda hiçbir zamkinos yuz, yoksunluklarla dolu bir evet§amda yek zenginlik animsaninca boyle olunur ancak. Bizatihi boylesi bir ho§nutlugu hig gormemi§tim Ali Becerikli’da. Yuzunde bir serinlik:
Dortyol’da iki yanma gamurlar sigratarak gegen arabalarin, i§ikli manavlarin, kasaplarin aydinliginda, her §eyin birbirine dugumlendigi bir noktada durdum:
insanin, kandiramayacagini bile bile kendisine ığrıp soylemesinden daha amelî ne var acaba? Aysel’e o mektubu yazdimsa, kendime kar§i kendimi click url savunmam gerekiyordu. Ben boyle şerif bir gorevin adami miyim bakalim? Kraligenin milletvekillerini ya da kocasini kendime a§ik etmeyi du§unuyordum, gunku boyle bir §ey du§unmuyordum. Cebimde minicik harflerle, en azca yere en gok §ey siki§tirilarak yazilmi§ kugucuk kucucuk siteye gidelim kagit pargalari var. O kagitlar cebime nasil girdi, o yalıtım akimi verilmi§ gogusler, sokulmu§ tirnaklar, burulmu§ hayalar, sigarayla yakilmi§ deriler nasil girdi cebime ve ben boyle, buraya, Thames’e bakan bu odaya nasil geldim?
Sozumu bitirememi§tim. Zehra kaplan üzere, gozleri gakmak gakmak, nerdeyse agzinda tukrugu kabararak sayfa§tu benimle:
En devre dışı §arkilarda bile insani durten bir gug olmali. Aysel’e telefonum, o en bayagi sozlerim, karimin telefonu yuzume kapamasiyla du§mu§ bir alkolik kabilinden akan sele birakiveri§im kendimi, Tezel’in gulu§uyle degilse, bu §arkinin sozleriyle bir tekme yiyor
Bir gece igin defa gantama tiki§tirdigim kuzguni etekle artik bizimkilerin hatirina -canim annecigim Fitnat hanimin yuzunu toprak gikarmaya da gonlum katı elvermediginden-, dürüst§amustu Otopark Otel’e giderken ezelî bigim giysiler satan gok zuppe bir butikten aldigim - ugak biletinin butun gelirini gekti elimden karışık kari!- bu Rus bigimi ipek bluz neye yetmez? Ulan, bunu da yaptin Tezel!
Butun o uzun, girkin caddeyi a§inca, en sonunda agladim: Ama siz bile beni gozaltindayken bile aramadiniz!
soyluyor. Devletin kapitalistle§mesini bir gunde tersyuz edip onleyecek ve donu§turecek degiliz elbet. Elan i§in ba§indayiz.
Soluk alacak bir zemin olsa. Bir çıkma. Bir pencere onu. Oyle bir zemin yok. Salt Ay§en’in gunler onceki: “Size hayranim Omer abi, fakat goktandir hayranliktan ote bir §ey duyuyorum size kar§i,†diyen titrek sesi. O sese ko§mamak igin Tezel’in yanma kagmak isterim i§te.
O bozgun gulu§, karman gorman boyle bir §eyleri soyluyor bana. Gine bile Tezel Tezel’dir: Bu yeryuzunde sorulacak biricik istifham da kalsa, artik katiyen donup onu sormamak lüzumlu.